در جامعه امروز ایران محیط خصوصی و عمومی تحت تاثیر مدرنیته قرار گرفته است. با توجه به این امر شیوههای زندگی جامعه ما از سمت سنتی شدن به سمت مدرنیته در حال حرکت است. عناصر جدید با عناصر قدیمی ترکیب شده‌اند و عنصر جدیدی بوجود آمده که تلفیقی ازاین دو عنصر میباشد.
در جامعه امروز ایران محیط خصوصی و عمومی تحت تاثیر مدرنیته قرار گرفته است. با توجه به این امر شیوههای زندگی جامعه ما از سمت سنتی شدن به سمت مدرنیته در حال حرکت است. عناصر جدید با عناصر قدیمی ترکیب شده‌اند و عنصر جدیدی بوجود آمده که تلفیقی ازاین دو عنصر میباشد. ساخت اجتماعی خاص، در کنار قوانین و مقرراتی که به عنوان موتور کنترل کننده و نظارتی مترو عمل می کند، شرایطی را بوجود می آورد که در آن مردم همانگونه رفتار می کنند که می توانند رفتار کنند، بدون آنکه نیازی به فشارمحسوس بیرونی باشد و از این طریق سیستم را دائما و در هر لحظه بازتولید می کنند. هر اندازه این سازوکار های کنترل کننده درونی تر شود، سیستم تضمین بیشتری برای تداوم خود دارد. اما واقعا این سیستم ایجاد شده در ایران و در فضای مترو می تواند از شر افکار و رفتارهای ناهنجار رها شود؟
مترو وسیله حمل و نقل عمومی در دنیای مدرن است که به زیر زمین نفوذ کرده ، زیر پوست شهر، خیابان‌ها و جاده های شهر را در اندک زمانی طی می کند. بدیهی است، خاستگاه مترو که از کشورهای توسعه یافته بوده، امروزه شاید یکی از نشانه های پیشرفت جوامع درحال توسعه و جهان سوم است.
تاریخچه مترو
نخستین گفتگوها درباره احداث قطار شهری در تهران درحدود سال 1270 ه.ش انجام گرفت. ایجاد تراموای شهری از جمله نکات پیش بینی شده در امتیاز نامه' بارون ژولیوس دو رویتر' در عهد ناصرالدین شاه بود. در همان دوران یک خط آهن روزمینی بین دروازه شهری ری (حضرت عبدالعظیم) و میدان باغ شاه که به ماشین دودی معروف شد، ساخته شد. در دوران پهلوی هم خطوط درون شهری واگن اسبی (واگن هایی که یک اسب آنها را می کشید) در خیابان لاله زار ایجاد شد.
اما مطالعات اجتماعی، اقتصادی و ترافیکی شهر تهران و پیش بینی تغییرات آن برای سال 1370 به وسیله شرکت 'سوفرتو' در سال 1350 شروع شد. درسال 1353 گزارش نهایی و انتخاب سیستم مختلط ( شبکه خیابانی با کمربندی در پیرامون منطقه مرکزی و دو بزرگراه برای نواحی نوساز شهری و یک شبکه مترو ) ارایه شد. شبکه مترویی با 7 خط که می بایست به وسیله شبکه اتوبوس رانی و تاکسی رانی تکمیل شود.
در سال 1354 قانون تاسیس شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو) تصویب شد. دو سال بعد (1356 )عملیات اجرایی آن شروع شد.لی با شروع جنگ بین سال های 65- 1359 این عملیات به طور کامل متوقف گشت.
در سال 1374 بود که تجهیزات ثابت و متحرک برای خطوط 2، 1 و 5 مترو تهران خریداری شد و در سال 1377 با بهره برداری از قطار سریع السیر تهران - کرج، مترو تهران افتتاح شد. اما استفاده از مترو درون شهری تا سال 1378 که بهره برداری از بخش غربی خط 2، از ایستگاه صادقیه (تهران) تا امام خمینی شروع شد به تاخیر افتاد. سرانجام در سال 1380 با بهره برداری از نیمه شمالی خط یک ایستگاه میرداماد تا علی آباد به طول 14.6 کیلومتر و 17 ایستگاه متروی تهران، مترو به وسیله کارآمدی برای سفرهای درون شهری تبدیل شد.
سال 1381 پایانه و تعمیرگاه غرب خط 2 متروی تهران افتتاح شد و بهره برداری از خط یک از ایستگاه علی آباد تا حرم مطهر به طول 10.8 کیلومتر و 3 ایستگاه آغاز شد.
شهر زیر زمینی
فضای مترو اعم از محوطه ایستگاه ها و درون واگن ها و مسافران به عنوان انبوه جمعیت در حال گذر، جمعیت یک شهر زیر زمینی را تشکیل داده اند. ایستگاه ها نیز در نقش شهرک های این شهر زیرزمینی به شمار می آیند که به بالا و پایین شهر طبقه بندی می شوند. کافی است یک بار، ابتدای یک خط را از میرداماد تا انتهای آن در شهر ری و باقر شهر طی کنید، تا به تفاوت سبک پیاده و سوار شدن، نگاه کردن مردم و حتی دکوراسیون و سنگ فرشهای ایستگاه و تابلوهای هنری مترو پی ببرید.
قانون در مترو
مترو را دستان همان پیکره ای ساخته است که بر روی زمین نیز فرمان می‌راند. لذا طبیعی است که این فضای جدید به همراه مسافرانش، از همان قوانین و مقررات شهر رویی پیروی کنند. از این رو قدرت حاکم برای کنترل اوضاع و رفع هر گونه مشکل احتمالی، از طریق تابلوهای هشدار دهنده و راهنمایی کننده، همچنین دوربین های مدار بسته و نیروهای انتظامی و حراستی، زمام امور را در دست گرفته ، با اعمال قوانین مختلف، قاعده ی بازی در شهر زیرزمینی را طراحی کرده است.هر اندازه که این نظام دردرونی کردن ساز و کارهای قدرتمندارانه و بیرونی خود،از یک سیستم کنترل مناسب در جهت تحمیل یک شیوه زندگی خاص استفاده کند، سیستم شکننده تر ، تداوم آن ضعیف تر و واقعیت آن سطحی تر می شود.
به همین دلیل، همانگونه که در مترو نیز به چشم می خورد، کنترل و نظارت کاملا درونی، غیر ملموس و زیر جلدی است. جدای از مباحث مربوط به کنترل و اعمال قدرت، باید گفت که مترو بدلیل فضای ساختی ورودی ها و خروجی های تعبیه شده، همچنین احتمال بروز خطرات گوناگون برای مسافران، نیاز به کنترل بسیار دقیق دارد. چون فضایی است که در صورت رخداد کوچکترین حادثه ای، تنها مدیریت بحران قادر خواهد بود، مشکلات ایجاد شده را حل و فصل نماید. از این رو در متروی تهران بارها شاهد این قضیه بوده ایم که مردم هنگام ضرورت به حراست و ماموران انتظامات رجوع می کنند. حضور این نیروها اطمینان خاطر را برای مردم به ارمغان می آورد .
قانون در شهر زیرزمینی
بارها طی روز ازطریق بلندگوهای مستقردرایستگاه های مترواعلام می شود که مسافرمحترم،خط قرمز لبه سکو، حریم ایمن شماست، به هنگام ورود و یا خروج قطار از سکو باید پشت آن خط بایستید. رعایت این نکته ضامن سلامت و ایمنی مسافران خواهد بود.
درزمینه جلوگیری از بروز حوادث و آگاهی دادن به مردم در مورد خطرات احتمالی دیگر، در این فضا تذکرهای دیگری به هنگام سوار شدن و پیاده شدن از پله های برقی و ترن قطار داده می شود. مانند تابلوهایی که تکیه دادن به درها را منع کرده اند و ... . مردم در مترو نه تنها با قوانین این فضای منحصر به فرد برخورد دارند، بلکه باجه های مشاوره حقوقی رایگان که مردم را از قوانین و مقررات شهر رویی و حقوق خود نیز آگاه می سازند وجود دارند.
حوادث و جرایم در مترو
مترو در ساعات پر رفت و آمد وبه اصطلاح (Rush Hour) و در ساعات خلوت و کم تردد، بستری برای بروز حوادث و جرایم مختلف ایجاد می کند.
در اینجا به برخی از حوادث و جرایمی که در مترو تهران روی داده است، اشاره می شود:
* خود کشی پسر 19 ساله * سرقت و کیف زنی در هنگام سوار و پیاده شدن به قطارهای مترو * دستگیری مرد زن نما در واگن بانوان به جرم کیف زنی و جیب بری * ربوده شدن کپسول های اطفاء حریق * دویدن مسافران بر روی پله های برقی و آسیب دیدن بخشی از این پله و سقوط و شکستن دست و پای مسافران * بسته نشدن در واگن ها در اثر ازدحام جمعیت * آزار و اذیت جنسی زنان و... .
مترو، ارتباطات و رسانه
مترو مکانی است پر ازدحام و این موضوع از چشم صاحبان سرمایه دور نمانده است. شرکت های تبلیغاتی به روشهای محیطی، با بهره گیری از رسانه های دیجیتالی، از تابلو و پلاسما گرفته، درون و حتی بدنه واگن ها را از نظر دور نداشته اند. نرخ تبلیغات بر روی تابلو ها و بدنه واگن ها، گاهی به 40 ملیون تومان در ماه می رسد که یکی دیگر از درآمدهای مترو محسوب می شود. در میان بمباران تبلیغات از طریق روشهای فوق، صدای تبلیغاتچی ها در عطر فروشی های مترو نیز به گوش می رسد.
کتاب و رسانه های چاپی
معاون بهره برداری شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو) گفته است که اجرای طرح « کتاب مترو » با هدف ارایه محصولات فرهنگی، اجتماعی به شهروندان تهرانی و ارتقای فرهنگ کتابخوانی و آموزش شهروندی و شهرنشینی در ایستگاه متروی میرداماد آغاز شده است. در این کتابها تلاش شده است،بیشتر از زبان طنز و تصویر استفاده شود. تاکنون 18 عنوان کتاب مترو در شمارگان نسخه منتشر شده است. اجرای این طرح باعرضه ی نخستین کتاب، باعنوان « یک کلبه ی درویشی »، شهروندان تهرانی را با مسایل مختلف شهری و شهروندی آشنا می‌کند. دراین طرح از کتاب‌هایی استفاده شده که چند ویژگی خاص دارند. نخست اینکه به خاطر وقت کمی که مسافران دراختیار دارند، از کتاب‌های کم حجم استفاده شده که قطع بیشتر آنها جیبی یا پالتویی است. دوم اینکه سعی شده، محتوای کتابها خیلی عمیق نباشد. چون به هر حال مخاطبان کتاب را عامه ی مردم تشکیل می‌دهند و فضای مترو هم فضایی نیست که بشود مباحث پیچیده رادر آن مطرح یا مطالعه کرد. بالاخره ویژگی سوم کتاب‌های این طرح این است که از کتاب‌های ارزان قیمت استفاده شده است.
تلویزیون
علاوه بر استفاده های تبلیغاتی ای که از پلاسما یا همان تلویزیون مترو می شود، قرار بر این است، که اخبار شبکه خبر نیز از طریق این مانیتورها در ایستگاه‌های مترو پخش شود.
به منظور اطلاع‌رسانی بهتر، سریع تر و بهره‌برداری مسافران حاضر در ایستگاه‌های مختلف مترو با رایزنی و هماهنگی روابط عمومی شبکه خبر و شبکه مترو پیام، پخش مستقیم بخش‌های مختلف خبری و برنامه‌های تولیدی به مرور انجام خواهد شد.
در نخستین اقدام پخش مستقیم خبرهای ورزشی در ساعت (30/9، 30/12 و 17) به طور مستقیم از طریق 60 پلاسمای مستقر در پنج ایستگاه اصلی تهران (ایستگاه های امام خمینی (ره)، میرداماد، شریف، صادقیه، هفت تیر) و ایستگاه کرج آغاز می شود ،و این اخبار به اطلاع مسافرین خواهد رسید. پخش این بخش‌های خبری از طریق سیستم فیبر نوری و براساس توافق شرکت مترو و موسسه هنرهای تصویری سوره خواهد بود.
سینما
در تمامی ایستگاه های مترو تابلوهایی نصب شده است که مردم می توانند جهت آگاهی از اسامی تمامی سینماهای فعال و فیلم های به نمایش درآمده ،به تابلوهای مربوطه مراجعه نموده، اخبار و اطلاعات لازم را در مورد برنامه سینماهای تهران به دست آورند.این اقدام بر اساس توافق به عمل آمده بین این شرکت و معاونت امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته است.
موبایل
مترو همان طور که قبلا نیز اشاره شد، فضایی شبه شهرى است.بیشتر تعاملات در آنجا شبیه سازی مى شوند. این فضا از طریق فضای مجازى محیط ارتباط ازراه دور، موبایل، بدون شناخت کامل از یکدیگر، امکان خلق شخصیت وهویت ها ی جدید را فراهم مى کند.
یکی از وسایل ارتباطی و نه البته از نوع جمعی آن که در مترو استفاده فراوان دارد، موبایل است. امروزه موبایل به عنوان یکی از ملزومات دنیای ارتباطات قلمداد می شود . مترو نیز از این دنیا و ملزومات آن مستثنی نیست. اغلب افرادی را که در مترو با موبایل خود سرگرم هستند ، جوانان 16 تا 30 سال تشکیل میدهد.
بازی کردن با گیم های موبایل، گوش دادن به موسیقی، دیدن تصاویر عکس و فیلم و از همه مهم تر به اشتراک گذاشتن آنها با دیگرانی که شناختی نسبت به آنها ندارند، از طریق Bluetooth کردن، از مصادیق کاربرهای فراوان این وسیله ارتباطی است. مورد آخر یا همان Bluetooth از منظر علم ارتباطات و حتی جامعه شناسی دنیای مدرن جای بحث فراوان دارد که مجال پرداخت بدان در این مقال نمی گنجد.
مردم مترو
تکنولوژی های جدید برخاسته از دنیای مدرن و (کشورهای مرکز) در صورت انتقال به کشورهای پیرامون یا جهان سوم و در حال پیشرفت، فرهنگ و سبک مصرف خود را نیز انتقال می دهند.لی قطعا جا افتادن استفاده از پدیده های مدرن در جوامع سنتی پروسه ای است زمان بر. در مدت زمانی که جامعه و مردمانش دوره گذار را سپری می کنند، نمی توان آمیخته شدن کلیشه های رفتاری را که سالهاست، در فرهنگ و سبک زندگی مردم ریشه دوانده و چه بسا تبدیل به عادت شده را با نحوه ی استفاده از این پدیده های جدید نادیده گرفت. حتما به خاطر می آورید، قبل از آنکه گوشی های تلفن به سیستم نشانگر شماره مجهز شوند، به چه میزان با معضل مزاحمت های تلفنی دست در گریبان بودیم.
یکی دیگر از موهبت های عصر مدرن که در قالب وسایل حمل و نقل عمومی در اختیار ایرانیان قرار گرفته، مترو است. با این وجود کتمان برخی حقایق کمکی نخواهد کرد.
جمعیت مترو نمونه ای است از جمعیت شهر تهران که در فضایی متفاوت قرار گرفته اند. شاید به علت پاره ای اقتضائات مکانی- که مشابه آن شاید در جایی دیگر اتفاق نمی افتد-اعمال و رفتار خاصی از خود نشان می دهند.
در جامعه امروز ایران محیط خصوصی و عمومی تحت تاثیر مدرنیته قرار گرفته است. با توجه به این امر شیوههای زندگی جامعه ما از سمت سنتی شدن به سمت مدرنیته در حال حرکت است. عناصر جدید با عناصر قدیمی ترکیب شده اند و عنصر جدیدی بوجود آمده که تلفیقی ازاین دو عنصر میباشد. ساخت اجتماعی خاص، در کنار قوانین و مقرراتی که به عنوان موتور کنترل کننده و نظارتی مترو عمل می کند، شرایطی را بوجود می آورد که در آن مردم همانگونه رفتار می کنند که می توانند رفتار کنند، بدون آنکه نیازی به فشارمحسوس بیرونی باشد و از این طریق سیستم را دائما و در هر لحظه بازتولید می کنند. هر اندازه این سازوکار های کنترل کننده درونی تر شود، سیستم تضمین بیشتری برای تداوم خود دارد. اما واقعا این سیستم ایجاد شده در ایران و در فضای مترو می تواند از شر افکار و رفتارهای ناهنجار رها شود؟ و رفتارها با محیط تکنولوژیک ویژه مترو انطباق یابد؟ آنچه در پی می آید مشاهدات من از اکثر قریب به اتفاق ایستگاه های مترو در ده ساعت تمام از یک روز شنبه است.
مردمی که از دست ترافیک شهر خسته شده اند، مترو را راهی برای خلاصی از دست انبوه ماشین ها و هوای آلوده شهر و البته برای پیمودن سریع مسیرها می دانند.راهرو هاآرام ولی پررفت و آمد هستند. آداب پیاده روی هم رعایت نمی شود. بعضی از افراد از سمت راست پیاده رو حرکت کنند. همین عدم هماهنگی در راه رفتن در پیاده رو ها را، می توان در سطح شهر نیز مشاهده کرد که موجب اتلاف وقت و برخورد های فیزیکی بیمورد می شود.
وارد محوطه مترو که می شوید تابلوهای فراوانی شما را برای یافتن آنچه بدنبالش هستید،راهنمایی می کنند. محل خرید بلیط،ایستگاه فلان، خط بهمان و... .لی مردم زحمت خواندن تابلوها و نقشه های راهنما را به خود نمی دهند و اغلب از اولین نفری که احساس می کنند می تواند کمکشان کند، سوال می پرسند.
- آقا بلیت رو اینجا میفروشن؟ - خانم میخوام برم فلان ایستگاه از کدوم طرف باید برم؟
شاید بتوان این موضوع را از این منظر مورد بحث قرار داد که میانگین مطالعه مردم کشورمان درسال، نزدیک 60 دقیقه است که شاید چیزی از این یک ساعت صرف خواندن تابلوها نمی شود. مسافران مترو را شاید بتوان به دو دسته ی مسافران دائم و گذری تقسیم کرد. مترو برای مسافران دائم خودبلیت های مدت دار و اعتباری طراحی کرده است.لی کمتر شاهد این هستیم که مسافران از بیت های اعتباری استفاده کنند، شاید فرهنگ در صف ایستادن و مهم نبودن اتلاف وقت در ایران، ریشه دار تر از فرهنگ هزینه واستفاده از مزایا و محاسن این بلیتها باشد. کسانی نیز که مصرف کننده این بلیت ها هستند، اغلب به گروه سنی جوانان تعلق دارند و نوگرایانه تر عمل می کنند.
در مورد پله های برقی نیز باید گفته شود که گاهی شاهد آن هستیم که استفاده کنندگان آن، در جهت حرکت پله های برقی نیز حرکت می‌کنند! که طبیعتاً برای جلوگیری از اتلاف وقت است. پیرمردان و پیر زنان که مستحق‌ترین مسافران برای استفاده از این پله ها هستند، به خاطر دشواری‌های فراوان در هنگام پیاده و سوارشدن، اغلب از پله های سنتی استفاده می‌کنند؛ چراکه زمانی با این تکنولوژی برخورد کرده اند که دیگر قدرت انطباق با آن را نداشتند.
نکته دیگر از رفتار مردم تهران در ایستگاه‌های مترو، نوع سوار شدن و پیاده شدن از واگن‌هاست. همان‌هایی که در صف بلیت مدت‌ها زمان صرف می‌کنند، هنگام سوار شدن به قطار فراموش می کنند که قطار تقریبا هر 5 دقیقه یکبار از ایستگاه عبور می‌کند. این سوار و پیاده شدن، در ایستگاه‌های اول هر خط ملموس‌تر است. وارد شدن به واگن برای آنها، همان شور و نشاط بازی نشستن کودکان در صندلی‌های محدود را دارد. برخی جوان‌ها به سرعت وارد واگن می شوند و چه بسا پای مسن ترها را هم لگد کرده، ولی مدتی بعد جای خود را به همان فرد می دهند تا راحت‌تر طی طریق کند. این نمونه‌ای بارز از تضادهایی است که از آن سخن گفتیم. شاید همان کتاب ژاپنی‌ای که راه‌های مختلف پیدا کردن صندلی خالی را در واگن ها، به مسافران یاد می دهد، در ایران و زیر مجموعه کتاب مترو فروش خوبی داشته باشد.
درمورد مطالعه‌ی کتاب مترو نیز یکی ازفروشندگان این کتابها می‌گوید: 'مردم کمتر به این کتابها توجه می‌کنند و با اینکه روزی نزدیک به 800 هزار نفر از این ایستگاه استفاده می‌کنند، ولی من بیشتر از 25- 20 تا کتاب نمی‌فروشم. شاید یکی از علت هاش، قیمت پایینش باشه. مردم به چیزهای ارزون قیمت ارزش نمیدن. اغلب مشتری‌های ثابت هستند که کتابها رو میخرند و همون 20 تا رو هم بیشتر به اونها میفروشم که از بقیه کتاب‌خون‌تر هستند. اگه گرون‌تر بخرن، حتماً میخونند ولی چون ارزونه به نظر چیپ میاد. در کل محتوا و زمانی که صرف خوندنش میشه خیلی مناسبه!! من اینجا وقتم بیشتر صرف آدرس دادن میشه، تا صحبت کردن در مورد کتاب.'
مردمی که در مترو مطالعه می‌کنند، یا محصل هستند ویا از قشر فرهنگی و یا اینکه روزنامه ای در دست دارند و ورقی می‌زنند. اینها درصد خیلی کمی از کل جمعیت حاضر در مترو را تشکیل می‌دهند. هرچند میزان مطالعه در مترو بسیار ناچیز است ولی با این حال، فعال‌ترین عضو بدن در مترو، همان چشم‌ها هستند. برجسته ترین رفتاری که مردم مترو از خود نشان می‌دهند، نگاه کردن به یکدیگر است. اولاً بدون دلیل به یکدیگر نگاه می‌کنند، بدون آنکه سوژه نگاهشان چیز عجیب و غریبی در خود داشته باشد. مثال مشابه آن در سطح شهر، صندلی‌های برعکس اتوبوس در قسمت مردان است که در صورت خالی بودن دیگر صندلی ها، در اولویت آخرمسافران قرار می گیرد.لی درصورت خالی بودن صندلی‌ها کسی که صندلی‌های برعکس را انتخاب می‌کند، از اول هدف خود را آشکار می کند و جالب اینکه دیگران نیزبه نگاه کردن و یا نکردن او نظارت می کنند! وی نگاه می کند،و درصورت احساس کردن نظارت دیگری، با گرفتن نگاه از سوژه ی خود، عمل خود را انکار می کند!
رو در رو بودن صندلی‌های واگنهای مترو، یکی دیگر ازمصادیق شکسته شدن حریم خصوصی، توسط نگاه‌های خیره دیگران است. معمولاً زنانی که تنها و یاحتی به همراه همسر و همراهان خود سوار واگن مردان می شوند، سوژه اصلی نگاه‌ها هستند. خانم جوانی که تجربه این نگاه‌ها را داشته می‌گوید: چون صندلی های مترو روبروی هم هستند وقتی جلوی مردها می نشینی احساس می کنی هزار جفت چشم به تو خیره شدند . تا حالا سابقه نداشته در چنین مواردی من سرم رو بالا کنم و نبینم کسی به من خیره نشده و با چشم های دریده اش با پررویی تمام تو چشم های من نگاه نکنه! و به خودش حق نده باز هم بیشتر خیره بشه! البته من هم همون طور بهش خیره می شوم و اعتراض می کنم.
فضایی که انسانها درآن احساس امنیت کنند، در محیط های شلوغ مشابه مترو ازبین می رود. این عمل بارها در فضاهای مشابه دیگری در سطح شهر، مانندتاکسی‌ها و اتوبوس‌ها نیز از بین می‌رود. مردم بسیار به هم نزدیک هستند ولی ابراز ناراحتی نمی‌کنند (البته زمان حضور یک زن در واگن مردان کمی فاصله ها بیشتر رعایت می‌شود).
پیشنهادات برای روزنامه مترو
هدف از شناختن مردم مترو و نحوه‌ی رفتار مردم، درجهت جواب دادن به این سؤال بوده که: اگر قرار باشد روزنامه‌ای در مترو به چاپ برسد، چه محتوا و مضمونی باید داشته باشد؟برای ارائه‌ی پیشنهاد در این زمینه باید فضای جدید مترو را در کنار فرهنگ و باورهای سنتی مردم قرار داد، تا بتوان ویژگی‌های مسافران را با مشخصات مکانی توزیع این رسانه منطبق کرد. نباید فراموش شود که مخاطبان روزنامه مردمی هستند که میانگین مدت زمان مطالعه ی بسیار کمی دارند و قطعا گنجاندن موضوعات به اصطلاح زرد در این روزنامه، باعث خواهد شد که مردم بیشتر بدان توجه کنند، ولی درقالب همان ظاهر نیز می توان به زبان طنز وفکاهی، رفتارهای غلطی را که حداقل در محیط مترو روی می دهد به باد شدید ترین انتقادها گرفت و با ارائه ی راهکارهای مناسب، اسباب انطباق هر چه بیشتر مردم را با این فضا فراهم کرد.
همانگونه که از زبان فروشنده کتاب مترو نیز شنیدیم، پررنگ بودن ارزش‌های مادی در کشورمان باعث شده که یک محصول رایگان فرهنگی مانند روزنامه بر خلاف کشورهای پیشرفته مورد استقبال واقع نشود و حتی در صورت انتخاب، قطعاً برخوردی جدی با محتوای آن صورت نخواهد گرفت. متنی که در چشم مخاطب خود ـ هر چند به عنوان متنی طنز ـ جدی گرفته نشود اثر گذار نخواهد بود.
