حوزه ارتباطات در ایران بسیار محدود است. در حال حاضر حوزه ارتباطات در خارج بیش از 10 گرایش وجود دارد؛ در صورتی که در ایران طبق روال سنتی تنها به دو یا سه رشته بخصوص محدود شده است. کشور ما هنوز خودش را با عصر ارتباطات هماهنگ نکرده است...

•   در این عصر ارتباطات چه توصیه ای برای دانشجویان ارتباطات برای همگام شدن هر چه بیشتر با دنیای ارتباطات دارید؟

ببینید؛ علاقه شما به رشته‌ای که انتخاب می‌کنید؛ شرط اول است. نه تنها در رشته‌های دانشگاهی بلکه در هر زمینه‌ی کاری، علاقه شما بسیار مهم است. وقتی شما کاری را که می‌خواهید انجام دهید؛ دوست داشته باشید، نتیجه آن کار هم خوب خواهد بود. اگر هر رشته یا کاری را بالاجبار انجام دهید؛ نهایتا پیامد خوبی نخواهد داشت.

توصیه من این است که دانشجویان عزیز کمی در زمینه خواسته ها و علاقه های خود تفکر کنند. و آن را پیدا کرده با علاقه دنبال کنند. همیشه امید هست. انشالله فضا هم برای فعالیت های حرفه ای باز تر شده و خطوط قرمز هم کمتر می شود.

 •  در حال حاضر آیا زمینه ای برای فعالیت های حرفه ای و برون مرزی دانشجویان ما وجود دارد؟

بستگی دارد. در زمینه و رشته ارتباطات این فعالیت هست ولی بسیار کم است. چرا که در دانشگاه های خارج بخصوص امریکا کارها بسیار سنگین است. همچنین شهریه و مخارج تحصیل در این رشته بسیار بالا است (حدود 30000 دلار). کمتر کسی می تواند از عهده تامین این هزینه ها بر آید. حتی دانشجویان امریکایی هم در پرداخت چنین مخارجی مشکل دارند. مگر اینکه بورسیه جایی شوند یا از دولت وام بگیرند. از این جا هم بورسیه می پذیرند. فعالیت های پژوهشی بین دانشکده ای هم هست که بیشتر بین اساتیدانجام می شود نه دانشجویان.

 •   در خصوص آموزش نیروی انسانی و کمبود اساتید ارتباطات در ایران نظرتان چیست؟

بله این یک معضل است. باید اساتید ارتباطات تربیت کرد. ولی معضل دیگر این است که حوزه ارتباطات در ایران بسیار محدود است. در حال حاضر حوزه ارتباطات در خارج بیش از 10 گرایش وجود دارد. در صورتیکه در ایران طبق روال سنتی تنها به دو یا سه رشته بخصوص محدود شده است. کشور ما هنوز خودش را با عصر ارتباطات هماهنگ نکرده است.مهم تر اینکه بدانیم ایران هنوز وارد حوزه دیجیتال هم نشده است. جای کار در این زمینه بسیار است. که انشاالله با همیاری و همکاری دوستان دانشگاهی و فعالان ارتباطات به موفقیت های بسیاری دست یافت. وجود نشست ها و گرد همایی ها بسیار مهم و ارزشمند است به شرطی که عقاید های موجود چه موافق چه مخالف مطرح شده به بحث گذاشته شود. در پایان هر نشستی حتما نتیجه گیری شود. در غیر اینصورت این نشست و گردهمایی ها فایده ای نخواهد داشت. در این نشست ها باید ارتباط بین نهاد ها و دانشجویان گسترش یافته بیشتر شود. ما در عصر دیجتال باید بگویم از قافله خیلی عقب هستیم.

•  به نظر شما دلیل کم رنگی و عدم توسعه ارتباطات و روابط عمومی در ایران چیست؟

دلایل زیادی دارد. در این فرصت کم تنها می توانم به یکی دو نکته اشاره کنم. یکی از دغدغه هایی که ما در کشورمان داریم، این است که برخلاف آنچه که در ضرب المثل گفته می شود،' کار را باید به کاردان سپرد'. در اینجا کار را به کاردان سپرده نمی شود. بی توجهی به این امر در هر حوزه ای اشکال آفرین است. یعنی نتیجه این می شود، کسی که در حوزه روابط عمومی کار می کند، اصلا روابط عمومی را نمی شناسد. بنابراین آنچه که نباید بشود، می شود. یعنی این حوزه با مشکلات اساسی مواجه می شود. با توجه به اینکه روابط عمومی، تبلیغات و بازاریابی همه یکی هستند، ادغام شدند. مشکل همچنان ادامه یافته، در سایر زمینه ها هم گسترده می شود.

دوم عدم تعاملی که بین دانشجویان، دانشگاهیان، استادان و فعالان ارتباطات است، در بین روابط عمومی ها هم هست. یعنی چند شاخه شدند. هرکدام برای خود گروه و دسته ای تشکیل دادند و برنامه های خودشان را دنبال می کنند. با هم زیاد تعامل ندارند. اصلا باهم کار نمی کنند.

مشکلات بیشتر فرهنگی است. مشکلات فرهنگی هم به راحتی نمی توان رفع کرد. زمان زیادی نیاز دارد، تا بتوان آنها را کم رنگ تر کرد. چرا که این رفتار ها جزء عادات ما شده اند. عادات و ذهنیت هایی که موانع بزرگ در حوزه های مختلف ایجاد کرده اند.

سوم فضای کاری است. به نظر من فضای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی باید کمی بازتر شود. به نظر من در یک محیطی که رقابت سالم وجود دارد، کار بهتر انجام می شود. شرکت های خصوصی، رادیو و تلویزیون های خصوصی می توانند فعالیت های سازنده تری انجام دهند. مسلما فعالیت آنها روی توسعه روابط عمومی، ارتباطات و... تاثیر زیادی خواهد گذاشت.

•   اشاره ای به فعالیت و نقش رسانه ها و رادیو و تلویزیون داشتید. بفرماییدآنها چه تغییراتی می توانند در عصر ارتباطات و دیجیتال بوجود بیاورند؟

اول اینکه باید بگوییم در عصر دیجیتال رسانه ها و مخصوصا روزنامه ها و رادیو و تلویزیون را دگرگون کرده است. یعنی امروزه نشریات مکتوب به نشریات الکترونیکی یا نشریات دیجیتالی
(e-journalism) تبدیل شده اند. این تکنولوژی این امکان را دارد که با سرعت نور و مثل امواج رادیو و تلویزیونی اخبار را در سراسر جهان پخش می کند. این تکنولوژی مزایای بیشتری دارد. چرا که شما می توانید؛ مطالب بیشتری را در رابطه با یک موضوع از طریق لینک های مرتبط با آن دریافت کنید. فاصله زمانی چاپ، انتشار و جغرافیایی از میان رفته است. همچنین اطلاعات فراوان و گوناگونی را می توان از این طریق ارسال و دریافت کرد.

حتی رادیو و تلویزیون را هم می توانید از طریق اینترنت به صورت زنده توسط برنامه Audio and Video Streaming دریافت و مشاهده کنید.

•  اگر پیشنهاد و نظری در زمینه ورود و گسترش تکنولوژی دیجیتال در کشور دارید، بفرمایید؟

به نظر من، با توجه به تغییرات و دگرگونی های مداومی که عصر دیجیتال با خودبه همراه دارد. ما باید هر چه زودتر قواعد کهنه را جایگزین قواعد به روز و پیشرفته و منطقی کنیم.

موج گسترش وبلاگ ها در ایران و سراسر دنیا فضای اطلاعاتی را در سطح ملی و جهانی باز و دموکراتیزه کرده است. یعنی اینکه هر فردی که حرفی برای گفتن دارد، می تواند با ایجاد یک وبلاگ آن را بگوید. همانطور روزنامه های معتبر جهانی برخی از اخبار دست اول خودشان را از طریق وبلاگ ها می گیرند.

نکته مهم این است که نباید در موج عظیمی که هر روز به وسعت آن اضافه می شود، خود را گم کرد. در این عصر تنها آنهایی موفق می شوند که در راستای صحیح مسیر  پر از اطمینان قرار دارند.