- امیر فرخاد
- 1401-11-27 10:27:00
- کد مطلب : 4067
تقریباً یک سوم محتوای منتشر شده توسط شرکت رسانه‌ای بلومبرگ از نوعی فناوری خودکار استفاده می‌کند. این سیستم هوشمندِ متکی به هوش مصنوعی می‌تواند به خبرنگاران در تهیه هزاران مقاله در مورد گزارش‌های درآمد شرکت در هر فصل کمک کند. پس از مرور تجربه‌های واشنگتن‌پست، گاردین و بی‌بی‌سی در چهارمین بخش از مطالب «تجربه‌های هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری» نگاهی به پروژه بلومبرگ نیوز با عنوان «سایبورگ» خواهیم داشت.
تقریباً یک سوم محتوای منتشر شده توسط شرکت رسانه‌ای بلومبرگ از نوعی فناوری خودکار استفاده می‌کند. این سیستم هوشمندِ متکی به هوش مصنوعی می‌تواند به خبرنگاران در تهیه هزاران مقاله در مورد گزارش‌های درآمد شرکت در هر فصل کمک کند.
پس از مرور تجربه‌های واشنگتن‌پست، گاردین و بی‌بی‌سی در چهارمین بخش از مطالب «تجربه‌های هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری» نگاهی به پروژه بلومبرگ نیوز با عنوان «سایبورگ» خواهیم داشت.
«سایبورگ» مخفف سایبرنتیک و ارگانیسم است؛ موجودی با اجزای دوگانه ارگانیک و مکانیکی است. این واژه در سال ۱۹۶۰ زمانی که مانفرد کلاینز و ناتان اس. کِلِین آن را در یک مقاله در مورد مزایای استفاده از سیستم‌های خودتنظیم انسان و ماشین در فضای بیرونی استفاده کردند ابداع شد.
تهیه‌ی گزارش مالی با سایبورگ
سایبورگِ بلومبرگ که با اتکا به فحوای لغوی همکاری انسان و ماشین طراحی شده، می‌تواند یک گزارش مالی را در همان لحظه‌ای که ظاهر می‌شود تجزیه و تحلیل کند و یک خبر فوری را که شامل مرتبط‌ترین حقایق و ارقام است، منتشر کند.
سایبورگ بر خلاف گزارشگران اقتصادی و تجاری که کار روی این نوع محتواها را کسالت‌بار می‌دانند، بدون شکایت به کار خود ادامه می‌دهد.
نکته کلیدی در سودمندی هوش مصنوعی، حجم انبوه داده‌ای است که برای تولید تمام این محتوا نیاز است؛ سرعت و دقتی که در آن خبر و گزارش‌ها ساخته می‌شود.
این امر برای یک روزنامه‌نگار الگوریتمی آسان و برای یک روزنامه‌نگار انسانی خسته‌کننده و گاهی ناممکن است.
بلومبرگ در حال حاضر از روزنامه‌نگاری نیمه‌خودکار و خودکار برای هشدارهای خبری، اخبار سفارشی و داستان‌های پرطرفدار و عامه‌پسند استفاده می‌کند.
سایبورگ خستگی‌ناپذیر و دقیق است و به بلومبرگ در رقابت با رویترز، رقیب اصلی خود در زمینه روزنامه‌نگاری پرسرعتِ مالی-تجاری کمک می‌کند، و همچنین به آن فرصتی برای مبارزه با یک بازیگر جدیدتر در رقابت اطلاعاتی می‌دهد که از هوش مصنوعی برای ارائه حقایق تازه به مشتریان خود استفاده می‌کنند.
جان میکلتوایت، سردبیر بلومبرگ نیوز می‌گوید: «پروژه سایبورگ به دبیران و سردبیران کمک می‌کند تا عنوان‌های درآمد یک فصل را برای صدها شرکت آمریکایی ارسال کنند. همچنین رایانه‌ها به ما کمک می‌کنند داستان‌ها را فوری به زبان‌های دیگر ترجمه کنیم. با این وجود گویی که ما فقط سطح را خراشیده‌ایم و هنوز در انتظار کار عمیق هستیم».
هنگامی که داده‌ها برای یک رویداد آب و هوایی، یک بازی بیسبال یا یک گزارش مالی در دسترس هستند سیستم می‌تواند یک مقاله ایجاد کند.
اما داستان‌های تولید شده توسط ماشین خطاناپذیر نیستند. برای مثال، برای یک مقاله گزارش درآمد، سیستم‌های نرم‌افزاری ممکن است با شرکت‌هایی همسو باشند که با هوشمندی ارقام را در تلاش برای به دست آوردن تصویری مطلوب‌تر، اعداد و ارقام را دستکاری می‌کنند.
در بلومبرگ، خبرنگاران و سردبیران سعی می‌کنند سایبورگ را طوری تنظیم کنند تا با چنین تاکتیک‌هایی دچار تغییر موضع نشود.
سایبورگ، تهدیدی شغلی؟
بلومبرگ به سازمان خبری تبدیل شده است که روی روزنامه‌نگاری خودکار به عنوان اقدامی برای پوشش به اصطلاح «اخبار کالایی» و آزاد کردن زمان برای روزنامه‌نگاری سازمانی برنامه‌ریزی می‌کند. Daybreak (پادکست خبری بلومبرگ نیوز) به مخاطبانش اجازه می‌دهد اخبار صبح خود را تنظیم کنند.
همچنین پروژه سهام Movers به رایانه‌ها متکی است تا به اعضای بلومبرگ اطلاع دهد چه زمانی یک سهم جهش یا سقوط کرده است.
از آنجایی که استفاده از هوش مصنوعی به بخشی از جعبه ابزار صنعت تبدیل شده است، اما مدیران عرصه روزنامه‌نگاری معتقدند که این نوع بهره‌گیری از تکنولوژی نمی تواند تهدیدی برای کارکنان انسانی باشد.
این در حالی است که برخی روزنامه‌نگاران بکارگیری هوش مصنوعی را در صنعت روزنامه‌نگاری تهدیدی برای شغل و حرفه خود متصور هستند، نگرانی فزاینده‌ای که «اضطراب خودکارسازی» نامیده می‌شود. به هر حال اما از این پیشرفت گزیر و گریزی نیست.
اما این گروه گسترده روزنامه‌نگاران بلومبرگ را که بیش از 2000 نفر در بیش از 150 دفتر در سرتاسر جهان است، به کجا می‌برد؟
میکلتوایت روی این نکته تاکید می‌کند که روزنامه‌نگاری متکی به هوش مصنوعی کاربرد محدودی دارد و کماکان بدون دخالت و نظارت نیروی انسانی و راهنمایی روزنامه‌نگاران با تجربه نمی‌توان روی خط خبر حرکت کرد.
«اگر ایده اصلی این است که کامپیوترها کارهای بیشتری را انجام می‌دهند، پس چرا ما به شما [روزنامه‌نگاران] نیاز داریم؟ یکی از طنزهای ربات-خبرنگارها این است که به همان اندازه خوب هستند که انسان‌ها آن را می سازند. در مرحله اول، کامپیوتر به تنهایی داستان یا عنوان را تولید می‌کند. اما به انسان‌ها نیاز دارد که به او بگویند به دنبال چه چیزی بگردد، کجا آن را جست‌وجو کند و استقلال و شفافیت آن را برای خوانندگان ما تضمین کند.»
تیم‌های تحریریه با استفاده از هوش مصنوعی، پردازش زبان طبیعی و تکنیک‌های یادگیری ماشین بر روی یک پلتفرم کاربر پسند، زمان بیشتری برای تمرکز بر روی مقالات مهم در حال تحریر دارند.
استفاده از هوش مصنوعی برای آزاد کردن زمان برای خبرنگاران و نویسندگان با استعداد برای انجام کارهایی که به بهترین نحو انجام می‌دهند، خود یک پیشرفت بزرگ است.
https://www.nytimes.com/2019/02/05/business/media/artificial-intelligence-journalism-robots.html
https://www.bloomberg.com/news/articles/2018-05-03/john-micklethwait-the-future-of-news