مباحث و مفاهیم اساسی در حوزه روابط عمومی موضوع مجموعه گفتارهایی از دکتر داود زارعیان است که تاکنون دو قسمت از آن، با عناوین «همه چیز در خدمت 5 وظیفه » و «ضعف ساختار سازمانی» از نظرتان گذشته است. اینک در بخش سوم این سلسله گفتارها وی به عوامل توسعه نیافتگی رشته روابط عمومی در ایران پرداخته است.

 

اشاره: مباحث و مفاهیم اساسی در حوزه روابط عمومی موضوع مجموعه گفتارهایی از دکتر داود زارعیان است که تاکنون دو قسمت از آن، با عناوین «همه چیز در خدمت 5 وظیفه » و «ضعف ساختار سازمانی» از نظرتان گذشته است. اینک در بخش سوم این سلسله گفتارها وی به عوامل توسعه نیافتگی رشته روابط عمومی در ایران پرداخته است.

***

متغییر دوم توسعه نیافتگی روابط عمومی‌ها، نیروی انسانی است. در بحث نیروی انسانی روابط عمومی‌ها کارشناس یا کارشناس ارشد ندارند یا کم دارند. حداکثر افرادی که وارد این قسمت از سازمان‌ها می‌شوند، عموما افراد بازمانده از سایر بخش‌ها هستند، تخصص لازم در این حوزه را ندارند و کسانی نیستند که با علاقه وارد این سیستم شده باشند. هر چند در سال‌های اخیر با گسترش آموزش عالی و حضور نیروهای جوان در این حوزه روبرو هستیم اما به این دلیل که نیروهای رسمی سازمان‌ها غالبا غیرمتخصص هستند نیروهای جوان که به صورت قراردادی و پیمان کاری وارد سیستم می‌شوند خیلی زود دلزده ‌شده و از روابط عمومی‌ها خارج می‌شوند.

نکته دوم نداشتن دوره های آموزشی و دانشگاه‌های قوی در حوزه روابط عمومی است. در همین زمینه لازم است اشاره کنم که ما یک شکاف عمومی عمیق در حوزه روابط عمومی داریم. از سال 59 تا 69 رشته روابط عمومی در ایران تعطیل شد. یعنی ما یک شکاف آموزشی ده ساله را در این حوزه حس می‌کنیم. از سال 69 که دوباره آموزش روابط عمومی در ایران پا می‌گیرد، متاسفانه دانشگاه‌های ما از تخصص و حضور متخصصین خالی است. افرادی روابط عمومی را تدریس می‌کنند که خودشان شناخت لازم را از روابط عمومی ندارند. حتی در دانشگاه علامه طباطبایی که دانشگاه مادر این رشته به حساب می آید، معمولا استادانی این رشته را تدریس می‌کنند که یا متخصص ارتباطاتند و یا متخصص روزنامه‌نگاری و تخصص روابط عمومی ندارد.

نکته سوم، عدم توجه به شایسته سالاری در انتخاب مدیران و به دنبال آن انتخاب کارشناسان است.

موضوع چهارم تصویر ناخوشایندی است که کارشناسان روابط عمومی و کارمندان نسبت به این شغل دارند. کارکنان روابط عمومی می‌داند تصویر کارکنان دیگر از آنان یک تصویر سطح پایین است.

عامل بعدی در این حوزه عدم ارتقا مرتبه اداری کارکنان روابط عمومی است. یک کارشناس روابط‌عمومی حقوقش از کارشناس‌های دیگر حوزه‌ها کمتر است و به همین دلیل اگر تخصص کافی را هم داشته باشد ترجیح می‌دهد در بخش‎های دیگر سازمان فعالیت کند.