مروری بر کارنامه ماهنامه تخصصی ترابران از ابتدا تا کنون
بخش عمده‌ای از صنایع و اصناف در ایران متولی رسانه‌ای ندارند. اگرچه همه کم و بیش نشریات یا رسانه مجازی در ید اختیار دارند که بخشی از نیازها و پیام های خود را از طریق آن به گوش مخاطبان و مقامات دولتی می‌رسانند. حوزه حمل و نقل اگرچه طی دو ،سه دهه اخیر با نشریاتی چون صنعت حمل و نقل و نوع دولتی آن بندر و دریا نیازها و مطالبات خود را مطرح کرده و می‌کند اما کمتر رسانه مستقل و موثری توانسته مطالبات واقعی این صنف را به گوش متولیان دولتی برساند.
ماهنامه ترابران از بدو ورود خود چنین رسالت و آرمانی داشت و در این راه هر کوششی را به جان خرید .راهی طولانی را پیمود و کم و بیش به آرزوی خود دست یافت. ادبیات و گفتمانی را تولید کرد که در دیگر رسانه های این صنعت نه عزم آن بود و نه چنین رسالتی داشتند. طی 16 سال با 122 شماره این ماهنامه هم اکنون یکه تاز حوزه حمل و نقل است. این صفت زمانی برازنده تر خواهد شد که بتواند متولی و عهده دار واقعی صنف و تربیون صنعت حمل و نقل گردد.
ادبیات منسجم و نثر کوتاه خبری، انتخاب بموقع سوژها، تیترهای بُرنده، لیدهای زنده و همچنین عمق میدان گزارش ها و کرشمه های قلمی و در نهایت جمعی که بی هیاهو و بی تکلف این صعب راه پرمخاطره را پیمود و اینک در بهار شانزدهمین سال انتشار خود می تواند یکی از نشریات ممتازی باشد که به تداوم راه خود امیدوار است.
ماهنامه ترابران اگر طی این سال ها هویت و انسجام جمعی خود را برجسته می‌کرد، تربیت روزنامه نگاران را در الویت اول قرار می‌داد و ابعاد شبکه انتشار ضمایم نشریات خود را گسترده و فراختر می نمود شاید در فهرست 5 نشریه برتر کشور جای می‌گرفت. امید و آرزویی که با بضاعت و توانمندی کنونی آن همچنان می‌تواند سرلوحه برنامه های آینده این مجله باشد.
این مقدمه بهانه‌ای برای بررسی پرونده ماهنامه ترابران در' مدرسه همشهری' است. این پرونده شامل چهار بخش زیر است که به مرور از نظرتان می گذرد: 1- گفت‌گو با پریوا عروج نیا مدیرمسئول ترابران با عنوان 'برای بقا هر هزینه‌ای نمی‌دهیم' توسط وحید باسره
2- تحلیلی از 16 سال فراز و فرود ماهنامه ترابران با عنوان 'با دست‌های خالی' به قلم مجید یوسفی
3- یادداشتی از بهاره بوذری با عنوان 'زیرکانه های یک نشریه تخصصی'
4- یادداشتی از بابک وفایی با عنوان 'فرمول استقلال در دنیای وابستگی'
