انتشار هر شماره از ترابران و مشاهده این که این بار هم بخشی از دغدغه‌های صنفی حمل و نقل در آن مطرح می شود، برایم یک نوع شادی درونی به همراه می‌آورد.
ترابران اگر چه همیشه سایه نظارت دولتی را بالای سر خود داشته، ولی به معنای واقعی تریبون بخش خصوصی بوده است و همیشه گوش تیز کرده که اگر حرفی برای گفتن باشد، پی‌اش را بگیرد و آن سخن را به اهلش برساند. از این رو، اگرچه برخی کارشناسان و خبرنگاران در ابتدا با گام‌هایی محتاط هم‌قدم ترابران می‌شدند ولی وقتی شاهد می شدند که این ماهنامه پروایی از بیان حقیقت ندارد، با اشتیاق و علاقه بیشتری با ترابران همکاری می‌کردند.
ترابران همواره تلاش کرده که مستقل و بی‌حاشیه باشد و شاید این یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های یک نشریه تخصصی موفق باشد. نشریه‌ای که نه باب میل دوستان نوشت و نه برخلاف نظر دشمنان قلم برداشت. راه مستقیم و روشنی را در پیش گرفت و تندبادهای هر طرف او را از مسیر خودش به بیرون نکشاند.
ترابران به عنوان ماهنامه اقتصاد ترابری و نشریه تخصصی حمل و نقل، بیش از اخبار وضعیت بنادر، راه‌های جاده‌ای و ریلی و...، به انسان‌هایی پرداخت که در این راه‌ها از جان مایه می‌گذارند و از دغدغه‌هایشان گفته اند. با راهدار نمونه، یا راننده خانم مسیرهای برون شهری، مراقبان پرواز و دریانوردان سخن گفت و سعی کرد گوشه‌ای از مسائل و مشکلات آنها را منعکس کند تا مخاطبان تصویر بهتری از این مشاغل پرخطر داشته باشند.
ترابران با گذر از اخبار سطحی و کم مایه، تنها به اخبار کوتاهی از آنها بسنده کرد و در عوض، ریشه‌ها را دریافت. جست‌وجوی همیشگی ترابران برای کاوشگری موضوعات به‌روز و در عین حال قابل بحث و تحلیل ویژگی چشمگیری است. این شد که در قالب گزارش اصلی هر بار یکی از چالش‌های اصلی حوزه حمل و نقل را مطرح می‌کرد و از طریق گفت‌وگو با افراد صاحب‌نظر و ارائه مطالب و آمارهای علمی دید گسترده‌ای از آن مسأله را به خواننده می‌بخشید.
ترابران در ارتباطی دو سویه، با بالاترین سطوح مسئولان و کارشناسان در رابطه بود و برای پرداختن به هر موضوعی نه به دنبال سوژه ها و نقش آفرینان آسان یاب که به سراغ برگزیدگان آن حوزه رفت. از طرفی دیگر، پیش زمینه‌ای که ترابران در ذهن خانواده حمل و نقل کشور دارد باعث می‌شد که اغلب پیشنهاد گفت‌و گو با ترابران را با روی گشاده بپذیرند و این امتیازی برای بررسی دقیق و همه‌جانبه مباحث مورد نظر باشد.
دست اندرکاران ترابران به سفارش کسی و برای جذب منافعی قلم نزدند. همیشه دغدغه هایی را منعکس می کردند که در بخش فعالان این حوزه از اهمیت بالایی برخوردار بود. برخورد جدی و موشکافانه ترابران با مسائل حوزه اقتصاد و حمل و نقل کشور موجب شد که سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی گزارش‌های ترابران را مبنای تحقیقات و پژوهش‌های بیشتری برای خود قرار دهند.
ترابران بله قربان گوی شخص یا سازمانی نبود و از قدرتی دستور نگرفت. گاه روی خط قرمزها راه رفت ولی زیرکانه پا را فراتر نگذاشت چرا که رویکرد اصلی ترابران انتقاد است و البته نه تخریب. نگاه پرسشگر و انتقادی ترابران هرگز نخواست یک گزارش ساده و سرراست از ماجرا بدهد. از تاریخچه و پیشینه شروع می‌کرد، جزء به جزء ماجرا را روایت می کرد و در پایان، به پیش‌بینی آینده و عواقب پیش‌روی آن موضوع هم اشاره می‌کرد و در نهایت، قضاوت را بر عهده مخاطب می‌گذاشت؛ هر چند دیگر نتیجه‌گیری برای مخاطب چندان دشوار نبود.
ترابران تیزی زبان و نگاهی دارد که او را از نشریات دیگر حوزه حمل و نقل برتر و متمایز می‌کند. از طرح روی جلد و عنوان هر شماره تا مقالات و مصاحبه‌ها و نشست‌هایی که برگزار می‌کند، همه سعی در بیان واقعیت دارند، واقعیت‌هایی که گاه شاید وارونه جلوه کرده بودند و کسی باید حق مطلب را برای مخاطبان ادا می‌کرد.
ترابران همیشه به دنبال موضوعاتی است که اگرچه بسیار مهم اند، اما از چشم اهالی مطبوعات حوزه حمل و نقل به دور مانده است. از همین روی، برای هر شماره نقشه راهی داشت که می‌خواست قدم به قدم بر اساس آن حرکت کند و هیچ گاه نخواست که صفحاتی را پر کرده باشد. صفحه به صفحه ترابران بر حسب نیاز و ضرورت زمان انتشار نوشته می‌شود و همین مسأله باعث می‌شد که مخاطب از هر صفحه‌ای به آسانی عبور نکند.
ترابران در این سال‌ها متشکل از گروهی است که تک تک اعضاء با همدلی و همفکری در کنار هم کار می کنند. چه در بخش آگهی، چه در بخش تحریریه و چه در بخش مدیریت همگی به سطحی از شناخت و اخلاق حرفه‌ای رسیده‌اند که بدون بروز اختلافات و تنگ نظری‌ها که خود یکی از عوامل افت کیفیت نشریه است، برای هر چه بهتر به ثمر رسیدن هر شماره از نشریه تلاش کنند.
ترابران در هر شماره به موضوعات گوناگون حمل و نقل از جمله ترابری دریایی، ترابری هوایی، ترابری ریلی، ترابری جاده‌ای، ترابری برون شهری، مباحث گمرکی، گردشگری و ... پرداخت، درباره رویدادهای مهم ترابری کشور خبر داد و این گونه شد که توانست طیف وسیعی از فعالان حوزه حمل و نقل را با خود همراه کند.
ترابران جایگاه ارزشمند مخاطب رسانه را می‌شناسد و در تعاملی سازنده با مخاطبان جدی نشریه در ارتباط است. به انتقادات و پیشنهادات آنها توجه دارد و از اطلاع‌رسانی آنان درباره موضوعات خبری استقبال می‌کند. احترامی که ترابران به اندیشه و شخصیت مخاطبان قائل است موجب تلاش هر چه بیشتر برای ارتقای کمی و کیفی نشریه می‌شود.
بدون شک، ترابران هم کمبودها و کاستی‌هایی دارد اما مهم‌تر این است که همان نگاه انتقادی را به خود هم داشته باشد و هر از گاهی ساختار کلی نشریه را از نو بازنگری کند، تا با رفع نواقص و به کارگیری نوآوری و خلاقیت‌هایی بتواند پاسخگوی نیازهای نسل قدیم و جدید صنف حمل و نقل باشد.
